Σεναριογράφος & Σκηνοθέτης: Ακριβή Κόλλια

Παραγωγή: Kalliergon

Τίτλος: ΙΚΕΣΙΑ

Ταινία: Ταινία μικρού μήκους

Είδος: δράμα, τρόμου

Κατάσταση:  Pre-production

​

Tagline: Με φόβο και αγάπη...

​

Logline: Η Ελένη αιμορραγεί και καταφεύγει σε μια παλιά Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία για να σωθεί από τον βίαιο σύζυγό της που την καταδιώκει. Η συνάντησή της εκεί με μια μυστηριώδη γυναίκα θα της αποκαλύψει μια μοίρα από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει.

​

Σημείωση σκηνοθέτη: Η ταινία πραγματεύεται το θέμα της στάσης ορισμένων γυναικών απέναντι στη βία με βάση το φύλο εναντίον τους. Η γυναικεία φύση έχει ταυτιστεί εδώ και αιώνες με την έννοια της υποταγής και της αμαρτίας. Δυστυχώς, ακόμη και στη σημερινή σύγχρονη κουλτούρα, αυτές οι ιδέες δεν έχουν πεθάνει. Αντιθέτως, πολλά κρούσματα βίας κατά των γυναικών λαμβάνουν χώρα καθημερινά, φτάνοντας στο άκρο του φόνου. Ωστόσο, πολλοί κλείνουν πεισματικά τα στραβά μάτια, συνεχίζοντας να διαιωνίζουν αυτές τις αναχρονιστικές ιδέες, κατηγορώντας το θύμα και όχι τον δράστη.

Από τους κατηγόρους φυσικά δεν λείπουν οι περιπτώσεις γυναικών που συγκαλύπτουν εγκλήματα στο όνομα του αρσενικού αφέντη. Κλείνουν τα μάτια τους, μεγαλώνοντας υπομονετικές κόρες και ενεργητικούς γιους. Έτσι, όταν οι υπομονετικές κόρες ενηλικιώνονται ανέχονται τους δυναμικούς γιους, στο όνομα της αγάπης ή και του φόβου. Αλλά η ανάγκη για επιβίωση είναι ισχυρότερη. Αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση της Ελένης που ψάχνει καταφύγιο. Αλλά καθώς ο Στράτος της ζητά να τον συγχωρέσει, έστω και σε θάνατο, είναι έτοιμη να επιστρέψει κοντά του. Όπως πολλές γυναίκες δέχονται τη βία στο όνομα μιας «άρρωστης» αγάπης.

Η θρησκεία ήταν πάντα και συνεχίζει να είναι το καταφύγιο για τις υπομονετικές κόρες. Αλλά αυτό έρχεται σε αντίθεση με το χριστιανικό δόγμα, όπου όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι στα μάτια του Θεού, τον οποίο επικαλούνται. Για την Άννα αυτή η ισότητα δεν υπήρξε ποτέ. Συνεχίζει να προσεύχεται ως αμαρτωλός ικέτης, περιμένοντας την «εξιλέωση». Αντίστοιχα, η μητέρα επικαλείται απεγνωσμένα τις θείες για τη νεκρή κόρη της, σε ένα έγκλημα στο οποίο γίνεται άθελά της συνένοχος.

Οι γυναίκες στον περίβολο του Ναού αντιπροσωπεύουν τη διαχρονικότητα της βίας κατά των γυναικών, μέσα από την αναπαραγωγή φαλλοκρατικών προτύπων με τη μεσολάβηση της ίδιας της γυναίκας-μητέρας. Αυτές οι γυναίκες, θύματα της εκούσιας τύφλωσής τους, προορίζονται να προβληθούν σε αυτή την ταινία, με την ελπίδα της γυναικείας αφύπνισης στη σύγχρονη πολιτισμένη κοινωνία. Η χρωματική παλέτα, η χρήση του φωτός και της προοπτικής στη βυζαντινή αγιογραφία αποτελούν την κύρια έμπνευση για τη φωτογραφική προσέγγιση της ταινίας. Τα αυστηρά πρόσωπα, τα σκούρα χρώματα και το θεϊκό φως τονίζουν τις δραματικές αλλαγές στη ζωή των ηρωίδων, ενισχύοντας τη συγκίνηση του θεατή.